W Konstantynopolu - św. Dalmacjusza, opata. W chwili wystąpienia Nestoriusza był już od dawna mnichem i cieszył się w stolicy wielkim poważaniem. Wykorzystując je, wziął czynny udział w manifestacji, jaką przed pałacem cesarskim urządzono na rzecz uchwał efeskich. Zmarł około roku 440. Pogrzeb, któremu przewodniczył patriarcha Proklos, był pośmiertnym triumfem.

W Auten, we Francji - św. Eufroniusza, biskupa. Troszczył się gorliwie o zachowanie dyscypliny, jednolitość liturgii oraz godne obsadzenie sąsiednich stolic biskupich. Mimo tej aktywności dokładnej daty jego śmierci nie znamy. Nastąpiła zapewne po roku 471, bo wtedy wziął jeszcze udział w synodzie w Arles.

oraz:

św. Asprena, biskupa (+ III w.); świętych Cyry i Marany (+ V w.); św. Piotra, biskupa w Anagni (+ 1105)