WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

19 września
Święty January, biskup i męczennik

Zobacz także:

Męczeństwo świętego Januarego
Niewiele informacji zachowało się o świętym Januarym. Wiadomo, że urodził się około roku 270 i że był biskupem Benewentu. Według dokumentu z V w., kiedy wybuchło prześladowanie chrześcijan za cesarza Dioklecjana, został aresztowany jego diakon Sozjusz. January udał się do więzienia, aby go pocieszyć. Towarzyszyli mu diakoni: św. Festus i św. Dezyderiusz. Wszystkich aresztowano. Kiedy nie chcieli złożyć ofiary bożkom, namiestnik Drakoncjusz skazał ich na pożarcie przez dzikie niedźwiedzie w amfiteatrze.
Powleczono ich do miasta Puteoli. Przeciwko tak okrutnemu wyrokowi zaprotestowali: św. Prokul, diakon, i dwie osoby świeckie - św. Eutyches i św. Akucjusz - wszyscy zostali skazani na śmierć. Ponieważ byli obywatelami rzymskimi, nie mogli ginąć jak January i jego diakoni na arenie, ale zostali wyprowadzeni na rynek i tam ich publicznie ścięto. Bardzo dawne dokumenty liturgiczne dowodzą, że wszyscy ponieśli śmierć za wiarę tego samego dnia, tj. 19 września 305 r. Dokładniejsze badania wykazały jednak, że każdy męczennik poniósł śmierć na innym miejscu: January, Festus i Dezyderiusz - w Benewencie, Sozjusz - w Miseno, a Prokulus, Eutyches i Akucjusz - w Puteoli. Według jednego z podań dzikie zwierzęta nie chciały tknąć św. Januarego i dlatego karę wykonano przez ścięcie mieczem. Gdy ciało męczennika krwawiło po ścięciu głowy, jedna z chrześcijańskich kobiet miała zebrać do flakonika jego krew.
Relikwie św. Januarego przechodziły różne koleje. Biskup Neapolu, św. Jan I (+ 432), przeniósł je do katakumb neapolitańskich w pobliżu Puteoli, jak głosi kamień zachowany po dzień dzisiejszy. W latach 413-432 znajdowały się one w grobowcu pewnego znakomitego obywatela, który zamieniono na kaplicę. W roku 831 książę Benewentu, Sikone, po zdobyciu Neapolu zabrał relikwie Januarego do Benewentu i umieścił je w kościele Matki Bożej Jerozolimskiej. W roku 1154 król Wilhelm I dla bezpieczeństwa przeniósł je na Monte Vergine. Znaleziono je pod ołtarzem głównym w roku 1480 i w kilka lat potem (1497) przeniesiono do Neapolu, gdzie spoczywają do dzisiaj; św. January jest głównym patronem tego miasta. 25 lutego 1964 r. arcybiskup Neapolu, kardynał Alfons Castaldo, dokonał kanonicznego badania relikwii św. Januarego. Znaleziono napis, stwierdzający ich autentyczność.

Ampułki z krwią św. Januarego Kilkakrotnie w ciągu roku w Neapolu powtarza się tzw. cud św. Januarego. Obok relikwii, blisko czaszki umieszczonej w relikwiarzu, znajdują się dwie hermetycznie zamknięte ampułki z zakrzepłą krwią Januarego. Na oczach pielgrzymów zakrzepła krew Świętego staje się płynna i pulsująca, jakby świeżo wylana. Zjawisko to jest notowane od XIV wieku. Kościół urzędowo o tym zjawisku się nie wypowiedział. Kilkakrotnie zaś ponawiane badania zdają się wskazywać, że fakt ten ma charakter nadprzyrodzony. O relikwiach św. Januarego tak napisał boloński kardynał Lambertini, przyszły papież Benedykt XIV: "Istnieje w Neapolu krew, która nie może doczekać się zmartwychwstania..."

W ikonografii św. January przedstawiany jest w stroju biskupim z paliuszem lub w tunice i płaszczu. Jego atrybutami są: fiolki z krwią w dłoniach aniołów, gałązka palmowa, korona, krzyż biskupi trzymany przez anioła, lwy u jego stóp, miecz.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

Jarosław Charkiewicz
Męczennik January, biskup Benewentu
Polonia Christiana
Św. January z Benewentu
Żywoty Świętych Pańskich (1937 r.)
Żywot św. Januarego, biskupa i męczennika
ks. Władysław Hozakowski
Święty January z Benewentu, biskup i męczennik
 
Adonai
"Cud krwi" św. Januarego
Szymon Babuchowski
Niecierpliwa krew
Gość Niedzielny
Krew św. Januarego
Gość Niedzielny
Św. January nadal nas kocha
wiara.pl
Cud św. Januarego - stało się!
wiara.pl
Nowe badania krwi św. Januarego
 
Bruno Reino
Krew wiecznie żywa
Życie, śmierć i cuda św. Januarego

Co roku od wielu stuleci powtarza się w Neapolu cud krwi św. Januarego - męczennika za wiarę, ściętego w 305 r. Jego krew zebrana w ampułki przez pewną pobożną kobietę i przekazana miejscowemu biskupowi, zakrzepła i stwardniała, rozpuszcza się samoczynnie kilkakrotnie w roku, przede wszystkim zaś 19 września - w rocznicę męczeństwa Świętego. Zjawisko to rzuca wyzwanie współczesnej nauce i znanym dotychczas prawom fizyki. Odbywa się na oczach rzeszy rozmodlonych wiernych, podczas gdy arcybiskup Neapolu co pewien czas demonstruje relikwiarz z ampułkami, ukazując zgromadzonym, że skrzepnięta krew jest ponownie w stanie płynnym. Relacje z badań naukowych tego zjawiska stanowią lekturę równie pasjonującą, co bogate i urozmaicone dzieje tej niezwykłej relikwii, które opowiada nam autor.
Aleksandra Polewska
Wielkie relikwie chrześcijaństwa

Krzyż Święty, korona cierniowa Chrystusa, Całun Turyński, chusta św. Weroniki, łańcuchy św. Piotra, relikwie dwunastu apostołów, relikwie św. Marii Magdaleny i Jana Chrzciciela, żywa od siedemnastu wieków krew św. Januarego, pas Maryi, niezwykłe szczątki św. Mikołaja z Myry, język św. Antoniego, deseczki ze żłóbka betlejemskiego, kocyk Dzieciątka Jezus, szata św. Józefa. To zaledwie kilkanaście z ponad 60 opisanych tutaj, istniejących do dziś, najsłynniejszych relikwii chrześcijaństwa. Ich szalenie interesujące dzieje, cuda z nimi związane oraz zdumiewające wyniki analiz naukowych, którym zostały poddane – wszystko to znajdziecie na kartach niniejszej książki, będącej pierwszą w Polsce tak kompleksową publikacją o fascynującym świecie relikwii.

Ostatnia aktualizacja: 31.08.2014


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Canterbury, w Anglii - św. Teodora z Tyru, biskupa. Kształcił się w Atenach. W Italii został mnichem. W roku 668 wyświęcono go na biskupa i wysłano na Wyspę. Rządy w Kościele anglosaskim rozpoczął od zwołania synodu. Rozgraniczył wówczas diecezje, zorganizował prowincję kościelną, począł wprowadzać zachodnią dyscyplinę w zakresie administracji, obrzędów i kalendarza. Na wysoki poziom podniósł także szkołę katedralną. Tak to przygotował rządzony przez siebie Kościół do zadań, jakie niebawem wyznaczy mu historia. Zmarł w roku 690. Potomni wystawili mu piękne świadectwa. Hołd złożył mu zwłaszcza Wielebny Beda, historyk Kościoła angielskiego.

oraz:

św. Eustochiusza, biskupa (+ 461); świętych męczenników Festusa, Prokula, diakona, Sozjusza, diakona, Dezyderiusza, lektora, Akacjusza i Eutychiusza (+ 305); św. Marii de Cervellon, zakonnicy (+ 1290); świętych męczenniczek Marty i Zuzanny (+ IV w.); świętych męczenników i biskupów Peleusa, Nilusa i Eliasza (+ 310); św. Pompozy z Kordoby, dziewicy i męczennicy (+ 853); św. Sekwana, opata (+ VI w.)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG