WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

8 listopada
Święta
Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej, dziewica

Zobacz także:

Święta Elżbieta Catez
Elżbieta Catez urodziła się 18 lipca 1880 r. w Avor niedaleko Bourges (Francja), gdzie stacjonował oddział, w którym jej ojciec był kapitanem. Dziewczynka była niezwykle uparta i wybuchowa, a na dodatek obdarzona mnóstwem energii. Ojciec próbował wychowywać ją drogą łagodnej perswazji. Nazywał ją pieszczotliwie "małym diablątkiem". Kiedy dziewczynka miała 7 lat, jej ojciec zmarł. Wychowanie matki okazało się dość surowe. Na dodatek wraz ze śmiercią ojca sytuacja finansowa w domu znacznie się pogorszyła, co zmusiło rodzinę do przeprowadzki do Dijon. Zamieszkali w pobliżu klasztoru karmelitanek bosych.
O życiu Elżbiety zadecydowały fakty związane z przygotowaniem się do pierwszej Komunii świętej. Elżbieta wielokrotnie później potwierdzała, że dzień ten był dla niej decydujący. Wówczas to postanowiła wytrwale pracować nad swoim charakterem. W swoim dzienniczku zapisała niezwykłe doświadczenie miłości i bliskości Boga, a także pragnienie oddania Mu się całą duszą. Jako kilkunastoletnia dziewczyna doświadczała pierwszych łask mistycznych. Była piękna, radosna i naturalna w sposobie bycia, budziła ogólną sympatię.
Dalej jej życie toczyło się zwykłym torem: zaczęła dojrzewać, weszła do towarzystwa, bywała na przyjęciach. Była postrzegana jako wyjątkowa osobowość i niezwyczajna dziewczyna. Miała też talent muzyczny: w 1893 roku wygrała konkurs fortepianowy. Cieszyła się wszystkimi tymi przyjemnościami, a jednak pozostawały one jakby na marginesie jej życia, ponieważ w jego centrum był Chrystus. Na sali balowej zdarzało się Elżbiecie tęsknić za tabernakulum.
Mając 14 lat złożyła w sercu śluby czystości i postanowiła wstąpić do Karmelu. Z postanowienia jednak nie zwierzyła się matce przez kilka lat. Kiedy to wreszcie nastąpiło, matka Elżbiety zabroniła córce chodzić do Karmelu, ograniczyła jej chodzenie do kościoła i przystępowanie do Komunii świętej, a postanowienie dziewczyny uznała za "wybujałą religijność". Choć z ograniczonym dostępem do kościoła i sakramentów, Elżbieta doznawała nadal łask mistycznych. Zwierzała się z nich jednak tylko swojemu spowiednikowi. W końcu jej matka uległa i wyraziła powściągliwą zgodę na to, by dziewczyna wstąpiła do zakonu po ukończeniu 21 lat. Tak też się stało. W 1901 r. Elżbieta Catez wstąpiła do klasztoru karmelitanek bosych w Dijon. W ciągu kolejnych pięciu lat pracy, modlitwy i głębokiego cierpienia Elżbieta wspięła się na szczyty duchowe.
W 8 dni po wstąpieniu do Karmelu przełożona zapytała Elżbietę: "Jaki jest twój ideał świętości?" Odpowiedź padła bez wahania: "Żyć miłością". "A jaki jest sposób, by najszybciej to osiągnąć?" "Uczynić się całkiem małą, oddać się Bogu bezpowrotnie". Postulat upłynął jej pogodnie. Natomiast wraz z wejściem w okres nowicjatu zaczął się dla Elżbiety okres udręki i niepokojów. Jej samej i jej przełożonym wydawało się, że nie wytrwa za murami Karmelu. Mimo to kontynuowała nowicjat, a w 1903 złożyła śluby zakonne. Wtedy też burza w jej sercu zaczęła cichnąć.

Święta Elżbieta Catez Jej zakonne imię "od Trójcy Przenajświętszej" stało się programem jej życia, a także drogą, na której odkryła Boga Trójjedynego. Elżbieta Catez była szczególnie domem Boga w Trójcy. W pewnym momencie jednak przyjęła drugie imię "Laudem Gloriæ" - [ku] chwale Majestatu [Boga]. Jest to wyrażenie z Listu św. Pawła do Efezjan, którym podpisywała listy. Moment, w którym je przeczytała, był kolejnym przełomem w jej życiu. Od tej chwili, jak wspominają ludzie, którzy ją znali, zaczęła już na ziemi żyć życiem nieba.
Ostatni etap życia Elżbiety to choroba Addisona, która zaatakowała ją w 1906 roku. Elżbieta przeżyła ją jako wstępowanie przez krzyż ku Bogu. Niezwykle bolesna niedoczynność nadnerczy była przyczyną wielkiego bólu ciała i cierpień związanych z przyjmowaniem pokarmów. Jej ostatnie dni na ziemi przebiegały tak: 30 października położyła się do łóżka, z którego już więcej nie wstała. Nazajutrz przyjęła raz jeszcze ostatnie namaszczenie, a w dniu Wszystkich Świętych po raz ostatni - Jezusa Eucharystycznego. 8 listopada wypowiedziała ostatnie słowa, jakie zdołano zrozumieć: "Idę do Światła, do Miłości, do Życia". Nazajutrz, 9 listopada 1906 r. o szóstej rano, zmarła. Miała wówczas 26 lat.

Życie Elżbiety znamy dość szczegółowo dzięki zapiskom jej przeoryszy, matki Germaine, oraz karmelity o. Konrada Meestera, a przede wszystkim dzięki jej obfitym pismom (ponad 300 listów i książki są dostępne także na polskim rynku wydawniczym).
Zostawiła też po sobie wiele modlitw. Jedna z nich, uważana za jej modlitewny testament, zaczyna się tak: "Uwielbiam Cię, mój Boże, Trójco Przenajświętsza! Dopomóż mi zupełnie zapomnieć o sobie, abym nieporuszona i uspokojona, mogła zamieszkać w Tobie tak, jakby moja dusza znajdowała się już w wieczności. Oby już nic nie zdołało zamącić mego pokoju ani wyprowadzić mnie z Ciebie, o mój Ty Niezmienny, lecz niech każda minuta coraz głębiej zanurza mnie w Twoją Tajemnicę. Napełnij pokojem moją duszę, uczyń w niej swoje niebo, swoje ulubione mieszkanie i miejsce swego odpoczynku. Obym nigdy nie zostawiała Ciebie samego, lecz była tam zawsze cała, cała czuwająca z wiarą, cała pogrążona w adoracji i cała zdana na Twoje stwórcze działanie".
Beatyfikacji Elżbiety od Trójcy Przenajświętszej dokonał papież św. Jan Paweł II 25 listopada 1984 r. w Rzymie. W czasie audiencji następnego dnia po beatyfikacji papież powiedział: "Wraz z bł. Elżbietą rozbłyska dla nas nowe światło, w naszym świecie tak pełnym niepewności i ciemności pojawia się nowy przewodnik - pewny i bezpieczny, który ukazuje nam, w imię Tajemnicy Trójcy, drogę zbawienia i środki do jego osiągnięcia". Kanonizacji przewodniczył papież Franciszek na placu św. Piotra w Watykanie w niedzielę, 16 października 2016 r.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej
Listy młodzieńcze

Pisma wszystkie bł. Elżbiety od Trójcy Świętej, wielkiej mistyczki naszych czasów, ukazują się po raz pierwszy po polsku w stulecie jej śmierci. W tym tomie - Listy młodzieńcze.
bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej
Listy z Karmelu

Pisma wszystkie bł. Elżbiety od Trójcy Świętej, wielkiej mistyczki naszych czasów, ukazują się po raz pierwszy po polsku w stulecie jej śmierci. W tym tomie - Listy z Karmelu.
bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej
Pisma pomniejsze

Pisma wszystkie bł. Elżbiety od Trójcy Świętej, wielkiej mistyczki naszych czasów, ukazują się po raz pierwszy po polsku w stulecie jej śmierci. W tym tomie - pomniejsze pisma karmelitanki z Dijon.
bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej
Myśli, tom I

Na całym świecie są chrześcijanie, którzy codziennie powracają do głębokiej i żarliwej modlitwy bł. Elżbiety: "Boże mój, Trójco Święta, którą wielbię". Dzięki bogactwu przesłania Elżbieta od Trójcy Świętej pozostaje godnym zaufania przewodnikiem po duchowych ścieżkach do Boga.
bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej
Wy jesteście przyjaciółmi moimi

Dzięki tej książeczce poznamy myśli i duchowość bł. Elżbiety od Trójcy Świętej. Razem z nią można kroczyć Bożymi ścieżkami. Odkrywamy, czym jest powołanie i modlitwa. W książeczce umieszczono krótki życiorys i modlitwę za wstawiennictwem Elżbiety.
bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej
O świcie Ciebie szukam

Album pomoże nam kontemplować oblicze tej, która podczas swego życia dzięki bogactwu i głębi jej spojrzenia przyciągała spojrzenia innych. Album zawiera 237 zdjęcia.
 
bł. Elżbieta od Trójcy
Modlitwa do Trójcy Przenajświętszej
 
Krakowska Prowincja Karmelitów Bosych
Elisabeth Catez
Louis Couette
Błogosławiona Elżbieta od Najświętszej Trójcy
s. Janina Immakulata Adamska OCD
Bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej
jako nauczycielka zażyłości z Bogiem
Karmel św. Rodziny, Jezusa, Maryi i Józefa w Gnieźnie
Bł. Elżbieta od Trójcy Świętej (1880-1906)
Szczepan Praśkiewicz OCD
Cud do beatyfikacji siostry Elżbiety od Trójcy Świętej
Marek Wójtowicz SJ
Bł. Elżbieta od Trójcy Św. - zakochana pianistka
Ikony Karmelu
Ikona bł. Elżbiety od Trójcy Przenajświętszej
Mariusz Wójtowicz OCD
Bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (nagrania mp3)
 
Reinhard Körner
Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej
Odkrywanie głosu Boga

W obecnych czasach, gdy my, chrześcijanie, znów bardziej świadomie pytamy o źródło, o samą istotę naszej wiary, i szukamy dróg, na których moglibyśmy tę wiarę przeżywać w dzisiejszym świecie i w przyszłości, możliwie najbardziej szczerze i autentycznie, jedno jest przede wszystkim konieczne: musimy powrócić do źródeł! Znajdziemy je w doświadczeniu wiary wielkich postaci zakonu karmelitańskiego.
praca zbiorowa
Uwielbienie chwały

VI Karmelitański Tydzień Duchowości z bł. Elżbietą Od Trójcy Świętej (5-8 maja 2003 r.).
ks. Jean Kammerer
100 modlitw w chorobie i cierpieniu

W książce znajdziemy modlitwy takich autorów jak: Sługa Boży Jan Paweł II, święta Teresa Benedykta (Edyta Stein), Siostra Emmanuela, św. Elżbieta od Trójcy Świętej, Święta Gertruda, mistyk Ch. Péguy, Etty Hillesum, kardynałowie John Henry Newman, Jean Villot, Roger Marie Etchegaray i wielu innych.
Marian Zawada OCD
Antologia karmelitańska

Karmel to bez mała trzydzieści wieków duchowej tradycji, sięgającej czasów proroka Eliasza. Prezentowany wybór pism jest hołdem, chyleniem czoła wobec dostojeństwa minionych stuleci. Książka zawiera noty biograficzne i fragmenty tekstów Autorów tradycji karmelitańskiej, także bł. Elżbiety od Trójcy Przenajświętszej.
Marian Zawada OCD
Antologia karmelitańska, cz. 2

Druga część antologii tekstów córek i synów Karmelu.
Antonio Sicari
Nowe portrety Świętych

Ojciec Antonio Sicari nie spisuje typowych życiorysów, lecz tworzy portrety przemawiające do wyobraźni, intrygujące, niepokojące nawet. Nie unika komentarzy ani ocen. Śmiało zadaje pytania, które mogą poruszyć serce i sumienie. Wśród dziesięciu portretów jest także portret bł. Elżbiety od Trójcy Świętej.

Ostatnia aktualizacja: 31.10.2013


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Bremie - św. Willehada, pierwszego biskupa tego miasta. Jak inni misjonarze w krajach niemieckich, pochodził z Wysp Brytyjskich. Zrazu udał się do Dokkum. Potem o mało co nie skończył męczeństwem jak Bonifacy. Karol Wielki wezwał go następnie do ewangelizowania kraju między Wezerą a Łabą. Saksowie okazali się równie oporni. Święty udał się wówczas do Rzymu, gdzie Hadrian I zachęcał go do wznowienia wysiłków. Przez jakiś czas przebywał w Echteraach. Gdy Karol Wielki pokonał Widukinda, znów ruszył na przepowiadanie Ewangelii. W roku 787 udzielono mu sakry biskupiej. Osiadł wówczas w Bremie i wybudował tam katedrę. Zmarł w roku 789 w czasie podróży wizytacyjnej.

oraz:

świętych męczenników Józefa Nghi, Pawła Ngan, Marcina Thinh, Marcina Tho i Jana Cou (+ 1840); św. Klarusa, prezbitera (+ ok. 369); św. Maura, biskupa (+ IV/V w.)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG