WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

20 listopada
Błogosławione dziewice i męczennice
Aniela od św. Józefa i Towarzyszki

Zobacz także:

Błogosławiona Aniela od św. Józefa
Franciszka Lloret Marti urodziła się w 1875 r. w Villajoyosa w Hiszpanii. Przygotowywała się do zawodu nauczyciela. W 1903 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Nauki Chrześcijańskiej (hiszp. Instituto de Hermanas de la Doctrina Christiana), założonego w XIX w. przez Michalinę Grau. Zgromadzenie zajmowało się nauczaniem katechizmu - zarówno dzieci, jak i dorosłych. Rozpoczynając życie zakonne, przyjęła imię Anieli od św. Józefa. Śluby wieczyste złożyła w 1905 r. Była sekretarzem generalnym zgromadzenia, potem przełożoną jednego z domów zgromadzenia, wreszcie w 1936 r. została przełożoną generalną.
Po powstaniu w kwietniu 1931 r. w Hiszpanii tzw. Drugiej Republiki, nastąpił okres publicznego zwalczania wierzących. Ograniczano prawa Kościoła, wprowadzono świeckie rozwiązania do ustawodawstwa (np. rozwody). Za tym poszły także fizyczne akty przemocy. Między listopadem 1933 r. a październikiem 1934 r. zamordowano 33 kapłanów i braci zakonnych.
W 1936 r. w Hiszpanii wybuchła wojna domowa. W ciągu kolejnych lat spalono setki kościołów, kolejne dziesiątki zamknięto, konfiskując znajdujące się w nich dobra. W trakcie wojny domowej zamordowano ponad 7 tys. kapłanów i zakonników, w tym 12 biskupów. Świeckich katolików zamordowanych za wiarę nie sposób policzyć.
18 lipca 1936 r., w dzień po ogłoszeniu Powstania Narodowego przez generała Franco, siostra Aniela, wówczas już przełożona generalna zgromadzenia, na żądanie władz opuściła wraz 13 współsiostrami i jedną z nowicjuszek dom macierzysty w Mislata. Aby ocalić siostry, Aniela nakazała im przebranie się w cywilne ubrania i przeniosła się z nimi do prywatnego domu na obrzeżach Walencji. Przez cztery miesiące, świadome niebezpieczeństwa, siostry prowadziły życie kontemplacyjne, poświęcały się modlitwie i - w miarę skromnych możliwości - próbowały prowadzić bardziej aktywną działalność zgodną z ich powołaniem.

Błogosławione męczennice wojny domowej w Hiszpanii 19 listopada 1936 r. do domu, gdzie przebywały, wpadła lewacka bojówka Czerwonej Milicji. Siostry zostały wypędzono z domu i nakazano im marsz do Picadero de Paterna, miejscowości znajdującej się w odległości 6 km od Walencji. Następnego dnia w nocy zostały rozstrzelane. Świadkowie mówili, że w ostatnich słowach wybaczały swoim oprawcom. Tego dnia zamordowano 15 sióstr, w tym s. Anielę i jedną nowicjuszkę. Zostały pochowane na cmentarzu w Walencji. Zachowała się dokumentacja fotograficzna z ich pogrzebu, będąca jednocześnie dokumentacją ich męczeństwa, wraz z opisem i podpisami świadków.
Dwie inne siostry, które przebywały w Carlet, zostały aresztowane wcześniej - 19 września 1936 r. W nocy z 28 na 29 września zamordowano je w pobliżu Llosa de Ranes.
Łącznie 17 sióstr ze Zgromadzenia Sióstr Nauki Chrześcijańskiej beatyfikował papież św. Jan Paweł II 1 października 1995 r. w gronie 110 męczenników z czasów rewolucji francuskiej i wojny domowej w Hiszpanii. Papież mówił wtedy:

Męczeństwo jest niezwykłym darem Ducha Świętego: darem dla całego Kościoła. Znajduje zwieńczenie w dzisiejszej liturgii beatyfikacyjnej, w której oddajemy w szczególny sposób chwałę Bogu: Te martyrum candidatus laudat exercitus. Bóg, który poprzez uroczysty akt Kościoła - to znaczy przez beatyfikację - wieńczy nagrodą ich zasługi, zarazem ujawnia łaskę, którą ich obdarował, jak głosi liturgia: Eorum coronando, tua dona coronas.
"Ty natomiast, o człowiecze Boży, podążaj za miłością" (por. 1 Tm 6, 11). Ta zachęta Pawłowa znalazła wypełnienie w męczeństwie m. Angeles de San José Lloret Martí i szesnastu Sióstr Nauki Chrześcijańskiej. Gdy wiele wspólnot zgromadzenia ulegało rozproszeniu, m. Angeles de San José zgromadziła w prywatnym mieszkaniu siostry nie mające rodziny ani przyjaciół, którzy mogliby je przyjąć. Tam właśnie, żyjąc na co dzień braterską miłością, odkryły, że prześladowanie, ubóstwo i cierpienie też mogą się stać drogami wiodącymi do Boga. Praktykując to, czego tyle razy nauczały podczas lekcji katechizmu, siostry przeżyły swoje ostatnie miesiące szyjąc odzież dla tych, którzy mieli je zabić. Ich śmierć i wyniesienie do chwały mówią nam zatem o mocy Zmartwychwstałego i o konieczności podjęcia z poświęceniem zadania ewangelizacji. Autonomiczny Region Walencji i Katalonia wpisują dziś nowe imiona do swego martyrologium.


Do tej pory beatyfikowano w sumie około 1000 męczenników z czasów wojny domowej w Hiszpanii; proces jeszcze kilku tysięcy jest w toku. Męczennicy ci nie należeli do żadnego ugrupowania politycznego. Nie zginęli na froncie czy w bitwie, ale szukano ich w domach, aresztowano, więziono i rozstrzeliwano tylko dlatego, że byli chrześcijanami, kapłanami bądź zakonnicami; tylko dlatego, że należeli do Akcji Katolickiej lub do Kościoła. Zostali rozstrzelani za wiarę. Św. Jan Paweł II, który wznowił procesy beatyfikacyjne hiszpańskich męczenników duchownych, beatyfikował w ciągu 27 lat swego pontyfikatu 468 spośród nich, a 11 beatyfikował i kanonizował.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

Jan Paweł II
Homilia podczas beatyfikacji s. Anieli i Towarzyszek
Rzym, 1 października 1995 r.
Paweł Skibiński
Najbardziej diaboliczne prześladowania XX w.?
Paweł Skibiński
Tysiące podobnych do ks. Jerzego
Grzegorz Kucharczyk
Zakłamana wojna domowa w Hiszpanii

Część pierwsza
Część druga
Grzegorz Kucharczyk
Męczeństwo Kościoła hiszpańskiego
 
James i Marti Hefley
Wiara i krew
Wielka księga męczenników XX wieku

Ponad 100 mln. chrześcijan poniosło męczeńską śmierć w ciągu ostatniego stulecia. To więcej niż we wszystkich innych okresach historii Kościoła. Niektóre z opowieści o męczennikach są powszechnie znane, np. historia o. Kolbe czy ks. Popiełuszki, jednak o wielu rzadko się mówi, chociaż są podobnie dramatyczne i poruszające. Poczynając od opisów tortur stosowanych za Żelazną Kurtyną po masakry w krajach Afryki.
Pio Moa
Mity wojny domowej. Hiszpania 1936-1939

Autor, historyk, były komunista, członek komunistycznej organizacji terrorystycznej, w oparciu o archiwa strony republikańskiej, obala mity i zwykłe kłamstwa, jakimi obudowano masową pamięć o wydarzeniach hiszpańskiej wojny domowej. Pokazuje oblicza republikańskiego terroru, który pochłonął tysiące niewinnych ofiar, mordowanych często z tylko jednego powodu - bycia katolikiem. Książka stała się bestsellerem w Hiszpanii - w ciągu 4 lat doczekała się ona tam aż 36 wydań.
Marek Jan Chodakiewicz
Zagrabiona pamięć
Wojna w Hiszpanii (1936-1939)

Wyobrażenia powszechne o wojnie domowej w Hiszpanii i ocena jej poszczególnych epizodów są już od wielu dziesięcioleci kształtowane prawie wyłącznie przez historyków i pisarzy lewicowych. Konflikt przedstawiany jest przez nich wręcz jako starcie sił "postępu i światłości" z siłami "ciemności". Niniejsza książka stara się odkłamać tę wizję, ukazać obie strony konfliktu, a szczególnie wspomniane tu siły "postępu", bezstronnie, w świetle faktów. Mówi o przemilczanych epizodach wojny i o postawach zajmowanych wobec konfliktu nie tylko przez zachodnioeuropejskich, ale i przez polskich intelektualistów tamtych czasów. Nie omija też tematów aktualnych: pisze o ciągle żywej tradycji i recepcji konfliktu hiszpańskiego także w III RP. Książka ujawnia, o co w rzeczywistości toczyła się w Hiszpanii wojna. Czytelnik ma dzięki temu okazję nie tylko wzbogacić swoją wiedzę na jej temat, ale i - przede wszystkim - dowiedzieć się prawdy.
Warren H. Carroll
Ostatnia krucjata. Hiszpania 1936

W czasie zaledwie sześciu miesięcy 1936 roku trzynastu biskupów i blisko siedmiuset księży, kleryków, zakonników i zakonnic zginęło męczeńską śmiercią z rąk wrogów chrześcijaństwa. Był to największy rozlew krwi osób duchownych od czasów prześladowań Kościoła w czasach Cesarstwa Rzymskiego. Dziesiątki tysięcy kościołów, kaplic i sanktuariów zostało splądrowanych i zniszczonych. W odpowiedzi na atak hiszpańscy katolicy ogłosili krucjatę. Wbrew wszelkim przewidywaniom krzyżowcy zwyciężyli, a tym samym Kościół i wiara katolicka w Hiszpanii przetrwały.
Andrzej Solak
Męczennicy katoliccy ostatniego stulecia

Książka zawiera opowieści o egzekucjach dokonanych w majestacie prawa i podczas skrytobójczych mordów, w aktach terroru i masakrach całych społeczności, za murami więzień i drutami obozów niemal całego globu. O wyważaniu drzwi mieszkań w środku nocy, podkładaniu ognia pod chaty, zmiataniu z powierzchni ziemi całych miast. O śmierci, którą przynosiły ostrza noży dzikich ludożerców wyrywających serca swym ofiarom i kliknięcia w klawiaturę polityków ubranych w eleganckie garnitury. Na kartach książki pojawiają się postaci czczone przez Kościół, jak św. Maksymilian Kolbe, bł. Jerzy Popiełuszko, św. Edyta Stein czy bł. Michał Augustyn Pro z Meksyku, ale także wielu mniej znanych świadków wiary, których historie niemniej są jednak dramatyczne i godne pamiętania przez nas.

Ostatnia aktualizacja: 31.10.2013


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Anglii - św. Edmunda, króla Anglów Wschodnich. Rządy objął w roku 855. Dla poczucia sprawiedliwości i mądrości ceniono go i lubiano. Ale względny spokój zakłócili najeźdźcy duńscy. Król wydał im bitwę. Pokonany, dostał się do niewoli. Żądano wówczas, by wyrzekł się wiary i został wasalem. Gdy odmówił, obito go i obnażonego przywiązano do dębu. Jak Sebastian stał się celem łuczników. W końcu ścięto mu głowę i wrzucono do rowu. Później odnaleziono jego ciało. Od roku 1016 strzegło go opactwo jego imienia. W roku 1217 Francuzi mieli je rzekomo wywieźć do Tuluzy. Mimo to najbardziej czczony jest na Wyspie, gdzie 60 kościołów szczyci się jego patronatem.

W Hildesheim, w Niemczech - św. Bernwarda, biskupa. Otrzymał nie tylko staranne wykształcenie, ale zapoznał się ponadto z architekturą, malarstwem i złotnictwem. Potem był wychowawcą Ottona III. W roku 993 został biskupem Hildesheimu. Okazał się tam od razu wielkim budowniczym. Ufundował opactwo pod wezwaniem św. Michała. Dbał o sporządzanie i ozdabianie rękopisów. Postarał się także o bogaty wystrój w swej katedrze. Zmarł w roku 1022, wyraziwszy uprzednio życzenie, aby pochowano go w ufundowanym przez niego kościele. Kanonizował go w roku 1192 Celestyn III.

W Veroli, we Włoszech - bł. Marii Fortunaty Viti, benedyktynki. Wcześnie straciła matkę i wiele musiała się natrudzić, aby wychować sześcioro młodszego rodzeństwa. W roku 1851 przywdziała jako siostra-konwerska habit zakonny. Spełniała najskromniejsze posługi, a dla nabrania sił często klękała przed tabernakulum. Zmarła w roku 1922, wypowiadając: "na wieki wieków". Beatyfikował ją w roku 1967 Paweł VI.

oraz:

św. Agapiusa, męczennika (+ 306); świętych męczenników Eustachego, Tespezjusza i Anatola (+ IV w.); św. Grzegorza z Dekapolu (+ 842); św. Nersasa, biskupa (+ IV w.); św. Sylwestra, biskupa (+ ok.525); św. Symplicjusza, biskupa (+ III w.)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG