Localisation:


Menu:
Internetowa Liturgia Godzin

Hebdomada sancta
Feria sexta - IN PASSIONE DOMINI

Officium lectionis



V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper,
et in sæcula sæculórum. Amen.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.


Pange, lingua, gloriósi
prœlium certáminis,
et super crucis tropæo
dic triúmphum nóbilem,
quáliter redémptor orbis
immolátus vícerit.

De paréntis protoplásti
fraude factor cóndolens,
quando pomi noxiális
morte morsu córruit,
ipse lignum tunc notávit,
damna ligni ut sólveret.

Hoc opus nostræ salútis
ordo depopóscerat,
multifórmis perditóris
arte ut artem fálleret,
et medélam ferret inde,
hostis unde læserat.

Quando venit ergo sacri
plenitúdo témporis,
missus est ab arce Patris
Natus, orbis cónditor,
atque ventre virgináli
carne factus pródiit.

Lustra sex qui iam perácta
tempus implens córporis,
se volénte, natus ad hoc,
passióni déditus,
agnus in crucis levátur
immolándus stípite.

Æqua Patri Filióque,
ínclito Paráclito,
sempitérna sit beátæ
Trinitáti glória,
cuius alma nos redémit
atque servat grátia. Amen.


Ant. 1 Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum, advérsus Dóminum et advérsus Christum eius.

Psalmus 2
Messias rex et victor
Convenerunt vere adversus puerum tuum Iesum, quem unxisti (Act 4, 27)

Quare fremuérunt gentes, *
et pópuli meditáti sunt inánia?
Astitérunt reges terræ †
et príncipes convenérunt in unum *
advérsus Dóminum et advérsus christum eius:
"Dirumpámus víncula eórum, *
et proiciámus a nobis iugum ipsórum!"
Qui hábitat in cælis irridébit eos, *
Dóminus subsannábit eos.
Tunc loquétur ad eos in ira sua, *
et in furóre suo conturbábit eos:
"Ego autem constítui regem meum *
super Sion, montem sanctum meum!".
Prædicabo decrétum eius: †
Dóminus dixit ad me: "Fílius meus es tu, *
ego hódie génui te.
Póstula a me, et dabo tibi gentes hereditátem tuam, *
et possessiónem tuam términos terræ.
Reges eos in virga férrea, *
et tamquam vas fíguli confrínges eos".
Et nunc, reges, intellégite, *
erudímini, qui iudicátis terram.
Servíte Dómino in timóre, *
et exsultáte ei cum tremóre.
Apprehéndite disciplínam, †
ne quándo irascátur, et pereátis de via, *
cum exárserit in brevi ira eius.
Beáti omnes *
qui confídunt in eo.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.

Ant. Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum, advérsus Dóminum et advérsus Christum eius.

Ant. 2 Divisérunt sibi vestiraénta mea, et super vestem meam misérunt sortem.

Psalmus 21, 2-23
Afflictio iusti et exauditio
Clamavit Iesus voce magna: "Eli, Eli, lamma sabachtani?" (Mt 27, 46)

Deus, Deus meus, quare me dereliquísti? *
Longe a salúte mea verba rugítus mei.
Deus meus, clamo per diem, et non exáudis, *
et nocte, et non est réquies mihi.
Tu autem sanctus es, *
hábitans in láudibus Israel.
In te speravérunt patres nostri, *
speravérunt, et liberásti eos;
ad te clamavérunt, et salvi facti sunt, *
in te speravérunt, et non sunt confúsi.
Ego autem sum vermis et non homo, *
oppróbrium hóminum et abiéctio plebis.
Omnes vidéntes me derisérunt me; *
torquéntes lábia movérunt caput:
"Sperávit in Dómino, erípiat eum; *
salvum fáciat eum, quóniam vult eum".
Quóniam tu es qui extraxísti me de ventre, *
spes mea ad úbera matris meæ.
In te proiéctus sum ex útero, *
de ventre matris meæ Deus meus es tu.
Ne longe fias a me, †
quóniam tribulátio próxima est, *
quóniam non est qui ádiuvet.
Circumdedérunt me vítuli multi, *
tauri Basan obsedérunt me.
Aperuérunt super me os suum *
sicut leo rápiens et rúgiens.
Sicut aqua effúsus sum, *
et dissolúta sunt ómnia ossa mea.
Factum est cor meum tamquam cera *
liquéscens in médio ventris mei.
Aruit tamquam testa palátum meum, †
et lingua mea adhæsit fáucibus meis, *
et in púlverem mortis deduxísti me.
Quóniam circumdedérunt me canes multi, *
concílium malignántium obsédit me.
Fodérunt manus meas et pedes meos, *
et dinumerávi ómnia ossa mea.
Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me. †
Divisérunt sibi vestiménta mea, *
et super vestem meam misérunt sortem.
Tu autem, Dómine, ne elongáveris, *
fortitúdo mea, ad adiuvándum me festína.
Erue a frámea ánimam meam, *
et de manu canis únicam meam.
Salva me ex ore leónis, *
et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
Narrábo nomen tuum frátribus meis, *
in médio ecclésiæ laudábo te.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.

Ant. Divisérunt sibi vestiraénta mea, et super vestem meam misérunt sortem.

Ant. 3 Vim faciébant, qui quærébant ánimam meam.

Psalmus 37
Obsecratio peccatoris in extremo periculo constituti
Stabant omnes noti eius a longe (Lc 23, 49)

Dómine, ne in furóre tuo árguas me, *
neque in ira tua corrípias me;
quóniam sagíttæ tuæ infíxæ sunt mihi, *
et descéndit super me manus tua.
Non est sánitas in carne mea a fácie indignatiónis tuæ, *
non est pax óssibus meis a fácie peccatórum meórum.
Quóniam iniquitátes meæ supergréssæ sunt caput meum, *
et sicut onus grave gravant me nimis.
Putruérunt et corrúpti sunt livóres mei *
a fácie insipiéntiæ meæ.
Inclinátus sum et incurvátus nimis; *
tota die contristátus ingrediébar.
Quóniam lumbi mei impléti sunt ardóribus, *
et non est sánitas in carne mea.
Afflíctus sum et humiliátus sum nimis, *
rugiébam a gémitu cordis mei.
Dómine, ante te omne desidérium meum, *
et gémitus meus a te non est abscónditus.
Palpitávit cor meum, derelíquit me virtus mea, *
et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum.
Amíci mei et próximi mei ante plagam meam stetérunt, *
et propínqui mei de longe stetérunt.
Et láqueos posuérunt qui quærébant ánimam meam, †
et qui requirébant mala mihi, locúti sunt insídias, *
et dolos tota die meditabántur.
Ego autem tamquam surdus non audiébam, *
et sicut mutus non apériens os suum;
et factus sum sicut homo non áudiens, *
et non habens in ore suo redargutiónes.
Quóniam in te, Dómine, sperávi; *
tu exáudies, Dómine Deus meus.
Quia dixi: "Nequándo supergáudeant mihi, *
et dum commovéntur pedes mei, magnificéntur super me".
Quóniam ego in lapsum parátus sum, *
et dolor meus in conspéctu meo semper.
Quóniam iniquitátem meam annuntiábo, *
et sollícitus sum de peccáto meo.
Inimíci autem mei vivunt et confirmáti sunt super me, *
et multiplicáti sunt qui odérunt me iníque.
Retribuéntes mala pro bonis detrahébant mihi, *
pro eo quod sequébar bonitátem.
Ne derelínquas me, Dómine, *
Deus meus, ne discésseris a me;
festína in adiutórium meum, *
Dómine, salus mea.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.

Ant. Vim faciébant, qui quærébant ánimam meam.

V. Insurrexérunt in me testes iníqui.
R. Et mentíta est iníquitas sibi.



De Epístola ad Hebræos
9, 11-28

Christus pontifex per proprium sanguinem
introivit semel in sancta

Fratres: Christus assístens póntifex futurórum bonórum per ámplius et perféctius tabernáculum non manufáctum, id est non huius creatiónis, neque per sánguinem hircórum aut vitulórum, sed per próprium sánguinem introívit semel in sancta, ætérna redemptióne invénta.
Si enim sanguis hircórum et taurórum et cinis vítulæ aspérsus inquinátos sanctíficat ad emundatiónem carnis, quanto magis sanguis Christi, qui per Spíritum Sanctum semetípsum óbtulit immaculátum Deo, emundábit consciéntiam nostram ab opéribus mórtuis ad serviéndum Deo vivénti?
Et ídeo novi testaménti mediátor est, ut, morte intercedénte, in redemptiónem eárum prævaricatiónum quæ erant sub prióri testaménto, repromissiónem accípiant qui vocáti sunt ætérnæ hereditátis. Ubi enim testaméntum est, mors necésse est intercédat testatóris; testaméntum enim in mórtuis confirmátum est, alióquin nondum valet dum vivit qui testátus est. Unde nec primum quidem sine sánguine dedicátum est.
Lecto enim omni mandáto legis a Móyse univérso pópulo, accípiens sánguinem vitulórum et hircórum cum aqua et lana coccínea et hyssópo, ipsum quoque librum et omnem pópulum aspérsit, dicens: "Hic sanguis testaménti quod mandávit ad vos Deus". Etiam tabernáculum et ómnia vasa ministérii sánguine simíliter aspérsit; et ómnia pene in sánguine secúndum legem mundántur, et sine sánguinis effusióne non fit remíssio. Necésse est ergo exemplária quidem cæléstium his mundári, ipsa autem cæléstia melióribus hóstiis quam istis.
Non enim in manufácta sancta Iesus introívit exemplária verórum, sed in ipsum cælum, ut appáreat nunc vúltui Dei pro nobis. Neque ut sæpe ófferat semetípsum, quemádmodum póntifex intrat in sancta per síngulos annos in sánguine aliéno, alióquin oportébat eum frequénter pati ab orígine mundi; nunc autem semel in consummatióne sæculórum ad destitutiónem peccáti per hóstiam suam appáruit. Et quemádmodum statútum est homínibus semel mori, post hoc autem iudícium; sic et Christus semel oblátus est ad multórum exhauriénda peccáta; secúndo sine peccáto apparébit exspectántibus se, in salútem.


Cf. Is 53, 7. 12

R. Sicut ovis ad occisiónem ductus est, et dum male tractarétur, non apéruit os suum; tráditus est ad mortem, * Ut vivificáret pópulum suum.
V. Trádidit in mortem ánimam suam, et inter scelerátos reputátus est. R. Ut vivificáret pópulum suum.



Ex Catechésibus sancti Ioánnis Chrysóstomi epíscopi
(Cat. 3, 13-19: SCh 50, 174-177)

Virtus sanguinis Christi

Vis Christi sánguinis audíre virtútem? Redeámus ad eius exémplum et priórem typum recordémur et prístinam scriptúram narrémus.
Occídite, inquit Móyses, agnum annículum et sánguine eius liníte iánuas. Quid ais, Móyses? Sanguis ovis rationábilem hóminem liberáre consuévit? Valde, inquit, non eo quod sanguis est, sed quia domínici sánguinis per eum demonstrátur exémplum. Nunc ergo si víderit inimícus non póstibus impósitum sánguinem typi, sed fidélium ore lucéntem sánguinem veritátis, Christi templi póstibus dedicátum, multo magis se súbtrahit.
Vis et aliam huius sánguinis scrutári virtútem? Volo unde primum cucúrrit inspícias et de quo fonte manávit. De ipsa primum cruce procéssit, latus illud domínicum inítium fuit. Mórtuo enim, ait, Iesu et adhuc in cruce pendénte, appróximat miles, latus láncea percússit et exínde aqua fluxit et sanguis. Unum baptísmatis sýmbolum, áliud sacraménti. Latus miles apéruit et templi sancti paríetem patefécit et ego thesáurum præclárum invéni et fulgéntes divítias me grátulor reperíre. Sic et de illo agno factum est. Iudæi ovem occidérunt et ego fructum de sacrifício cognóvi.
De látere sanguis et aqua. Nolo tam fácile, audítor, tránseas tanti secréta mystérii. Restat enim mihi mýstica atque secretális orátio. Dixi baptísmatis sýmbolum et mysteriórum aquam illam et sánguinem demonstrári. Ex his enim sancta fundáta est Ecclésia, per lavácri regeneratiónem et renovatiónem Spíritus Sancti, per baptísma, inquam, et mystéria quæ ex látere vidéntur esse proláta. Ex látere igitur suo Christus ædificávit Ecclésiam, sicut de látere Adam eius coniux Eva proláta est.
Nam hac de causa Paulus quoque testátur dicens: De córpore eius et de óssibus sumus, latus signíficans. Nam sicut de illo látere Deus fecit féminam procreári, sic et de suo látere Christus aquam nobis et sánguinem dedit, unde reparerétur Ecclésia. Et sicut in sopóre quiescéntis Adæ, Deus láteris membra patefécit, sic modo post mortem aquam nobis donávit et sánguinem.
Vidéte quemádmodum sponsam sibi Christus coniúnxit, vidéte quo nos cibo enútrit. Eódem cibo náscimur et nutrímur. Nam sicut múlier affectiónis natúra cogénte génitum álere lacte suo et sánguine festínat, sic et Christus quos ipse regénerat suo sánguine semper enútrit.



Cf. 1 Petr 1, 18-19;
Eph 2, 18; 1 Io 1, 7

R. Non corruptibílibus argénto vel auro redémpti estis, sed pretióso sánguine quasi Agni immaculáti Christi. * Per ipsum habémus accéssum omnes in uno Spíritu ad Patrem.
V. Sanguis Iesu Christi Fílii Dei emúndat nos ab omni peccáto. R. Per ipsum habémus accéssum omnes in uno Spíritu ad Patrem.



Orémus. Réspice, quæsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Iesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium et crucis subíre torméntum. Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sæcula sæculórum. Amen.


Saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

V. Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.



 Based on LITURGIA HORARUM IUXTA RITUM ROMANUM (editio typica)