August książę Czartoryski urodził się 2 sierpnia 1858 r. w Paryżu jako syn Władysława i księżnej Marii Amparo z Czartoryskich. W domu, z woli ojca, mówiono po polsku, zaś z konieczności mowę uzupełniano francuszczyzną, a wyjątkowo - językiem hiszpańskim. Dlatego August Czartoryski za swoją ojczyznę uważał zawsze Polskę. Młodość spędził zagranicą, częściowo w Polsce. Bawił też na dworze króla hiszpańskiego Alfonsa XII i wiele podróżował.
W 1867 r. podczas wspólnego pobytu z rodziną Zamoyskich, August przystąpił po raz pierwszy do spowiedzi św. Wkrótce udał się pierwszy raz do Polski na kilkumiesięczny pobyt do Sieniawy, gdzie były dobra rodowe. Po powrocie do Paryża podjął naukę w Liceum Karola Wielkiego. Po dwóch latach nauki przyjechał ponownie do Sieniawy oraz do Krasiczyna, a potem do Krakowa. Tutaj pobierał naukę indywidualnie.

Znaczny wpływ wywarł na niego zapewne jego wychowawca św. Józef Kalinowski, a najwięcej święty ks. Jan Bosco, z którym spotkał się w 1883 r. w Paryżu. W następnym okresie kilku lat książę August przeżywał, jak wskazują na to liczne dowody, tzw. ciemną noc ducha - swoiste oczyszczenie duszy, stan mistycznego obcowania z Bogiem, który jakby się ukrywał. Przed Wielkanocą 1887 r. książę odbył rekolekcje w Oratorium w Turynie u ks. Jana Bosco. Zdecydował się obrać drogę kapłaństwa w zgromadzeniu salezjańskim, mimo oporów, a nawet wyraźnej odmowy ze strony ks. Bosco, który uznawał, że nie jest to zgromadzenie dla księcia. Dopiero rozmowa z papieżem Leonem XIII zadecydowała o poparciu jego usilnych dążeń do wstąpienia do zgromadzenia. Przyjmował go ks. Bosco.
Z powodu stwierdzonej gruźlicy, August miał kilka przerw w nauce. Mimo próśb i nalegań rodziny, odmówił opuszczenia klasztoru, bo uważał, że zakonnik powinien umierać w zakonie. Samodzielnie kontynuował studia teologiczne i przygotowywał się do święceń kapłańskich, które ostatecznie przyjął w prywatnej kaplicy 2 kwietnia 1892 r. w San Remo. Mszę św. prymicyjną odprawił następnego dnia w obecności kilku członków rodziny. Po wakacjach wyjechał na stałą placówkę do Alassio na włoskiej Riwierze. Tutaj zastała go śmierć, która przyszła 8 kwietnia 1893 r.

Zbieranie materiałów koniecznych do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego oraz diecezjalny etap tego procesu trwały do 1927 r. W 1964 r. trumnę z ciałem ks. Augusta Czartoryskiego przeniesiono z Sieniawy do Przemyśla. 1 grudnia 1978 r. Jan Paweł II podpisał dekret o heroiczności cnót Augusta Czartoryskiego - był to pierwszy dokument podpisany przez Jana Pawła II w Kongregacji ds. Świętych po jego wyborze na Stolicę Piotrową. W czerwcu 1989 r. miało miejsce cudowne uzdrowienie ks. Władysława Deca z Przemyśla, przypisywane wstawiennictwu nowego błogosławionego. Zostało ono dokładnie przebadane i zatwierdzone przez Kongregację ds. Świętych w 2003 r. (w styczniu przez Konsultę Lekarzy, w maju - przez Konsultę Teologów, a w październiku - przez biskupów i kardynałów). Beatyfikacji Augusta Czartoryskiego dokonał Jan Paweł II 25 kwietnia 2004.


Więcej o nowym polskim błogosławionym:

Serwis internetowy Watykanu
Oficjalna biografia Augusta Czartoryskiego
Format HTML

ks. Stanisław Zbójnowicz
Ks. August Czartoryski - syn polskiego emigranta w chwale ołtarzy
Format HTML

e.kai.pl
Beatyfikacja ks. Czartoryskiego i pięciu kobiet
Relacja z uroczystości 25.04.2004
Format HTML

ks. Stanisław Zygarowicz
Zbliża się dzień beatyfikacji Sługi Bożego ks. Augusta Czartoryskiego
Format HTML

Katarzyna Czerniawska
Święty z polskiej ziemi
Format HTML

s. Hieronima Janicka
Niepokonany w miłości do Boga
Format HTML

ks. Marek Łuczak
Błogosławiony Książę
Format HTML

ks. Michał Szafarski
Ks. August Czartoryski - książę
Format HTML

Paweł Sieradzki
Ksiądz August Czartoryski
Format HTML

Książę August Franciszek Czartoryski
Format HTML