Piotr urodził się w Konstantynopolu ok. roku 850. Według jego życiorysu, jaki zostawił nam Paweł, biskup Koryntu, rodzice Piotra należeli do najznakomitszych w mieście cesarskim. Świadectwem ich pobożności jest to, że po zapewnieniu dzieciom środków do życia oboje wstąpili do klasztoru, których w samym Konstantynopolu i w okolicy było bardzo wiele. Tam również wstąpił ich syn, Piotr.
Musiał wyróżniać się wśród mnichów talentami ducha, skoro zwrócił na niego uwagę patriarcha Konstantynopola i mianował go metropolitą Koryntu. Piotr jednak stanowczo odmówił. Kiedy jednak zawakowało biskupstwo w Argos, w historycznej stolicy dawnej Sparty na Peloponezie, ponaglony, zgodził się wreszcie je przyjąć. Nie zaprzestał jednak wieść nadal życia pokuty i modlitwy. Dla swoich podwładnych był prawdziwym ojcem. Szczególną opieką otoczył ubogich swojej diecezji.
W owych latach prawdziwą plagą dla ludności wybrzeży greckich byli piraci arabscy. Piotr nieraz stawał w jej obronie, a jeńców wykupywał z niewoli. Kiedy wybuchł głód, nakazał rozdać wszystkie zapasy potrzebującym. Jemu również przypisuje się założenie sławnego na Peloponezie klasztoru w Areia. Brał udział w synodzie, który w Konstantynopolu rozpatrywał sprawę gorszącego wielożeństwa cesarza Leona Mądrego.
Powszechnie opłakiwany, zmarł 3 maja ok. 922 roku. Nad jego grobem wystawiono okazałą bazylikę. Św. Piotr jest patronem Argos. Dla daru cudów, jaki otrzymał od Pana Boga, dano mu zaszczytny przydomek "Cudotwórcy". Wśród wielu cudów przytacza się opowieść o tym, jak w czasie głodu z jednego korca rozmnożył mąkę dla wszystkich, którzy jej wtedy potrzebowali.