WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

28 maja
Błogosławiony Lanfranck, biskup

Zobacz także:

Błogosławiony Lanfranck
Lanfranck urodził się w Pawii w roku 1005 w zamożnej rodzinie. Po śmierci ojca pełnił obowiązki urzędnika miejskiego. Pragnąc jednak życia doskonalszego, z Włoch udał się do Francji, gdzie wstąpił do benedyktynów. Założył dwa klasztory benedyktyńskie w Caen: męski i żeński. Został też przełożonym założonego przez siebie męskiego klasztoru (1066).
W roku 1067 papież Aleksander II mianował go biskupem w Rouen. Zdołał się jednak w swojej pokorze wymówić z tego urzędu. Jednak król angielski, Wilhelm, do którego należała wówczas północna Francja (Normandia), zaproponował Lanfrancka na stolicę prymasów Anglii. Rzym się zgodził. Trudniej jednak było o zgodę samego zainteresowanego. By jednak nie komplikować sprawy, ofiarowaną sobie godność wreszcie przyjął (1070).
Jego rządy nie były łatwe. Najpierw powstały trudności z metropolią Yorku, której arcybiskup nie chciał uznać Lanfrancka jako swojego zwierzchnika. Co więcej, zbuntował przeciwko prymasowi również biskupów Worcester, Lichlield i Rochester. Sprawa oparła się o Rzym. Papież Aleksander II zwołał jeszcze w tym samym roku 1070 synod do Windsoru, gdzie przez swojego kardynała Huberta przyznał arcybiskupom Canterbury prawa prymasów Anglii.
Jako duszpasterz Lanfranck wyróżnił się tym, że rozbudował katedrę i przyległy do niej klasztor benedyktyński. Zreformował życie kleru diecezjalnego i zakonnego, wprowadził karność kościelną. W tym celu zreformował ustawodawstwo kościelne w Anglii.
Po 19 latach rządów (1070-1089) oddał Bogu ducha 28 maja 1089 roku. Pochowany został w katedrze Canterbury pod ołtarzem św. Marcina.
Zostawił po sobie szereg pism. Wśród nich wyróżnia się rozprawa przeciwko Berengariuszowi w obronie realnej obecności Pana Jezusa w Eucharystii. Napisał także piękne i głębokie w treści komentarze do psalmów. O jego prawniczej wiedzy świadczą wydane przez niego dekrety odnośnie do życia kapłanów diecezjalnych i zakonnych oraz pisma dotyczące reformy Kościoła. Zostawił cenną księgę o sakramencie pokuty, gdzie jest również mowa o tajemnicy spowiedzi. Wreszcie dla historyków najcenniejsze są jego listy, z których można prześledzić rozgrywające się wtedy w Anglii i w świecie chrześcijańskim wypadki.
Chociaż formalnej beatyfikacji Lanfrancka nie było, cieszył się kultem także w niektórych rejonach Italii. Wydane nakładem Akademii Papieskiej w Rzymie dzieło Enciclopedia Sanctorum nadaje mu ten tytuł.


Ostatnia aktualizacja: 30.04.2014


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Seo de Urgel, u stóp Pirenejów - św. Justa, biskupa. Miał trzech braci, którzy dostąpili tej samej godności: Nebrydiusza, Justyniana i Elpidiusza. Uczestniczył w kilku synodach i pozostawił kilka pism. Zmarł około roku 550. Jego pamięć przekazał nam przede wszystkim św. Izydor z Sevilli.

W opactwie Saint-Guilhelm-du-Desert, zwanym ongiś Gellone - św. Wilhelma, mnicha. Krewny Karola Wielkiego, był rycerzem, który zasłynął w walkach z najeźdźcami arabskimi. W roku 803 dotarł do Barcelony. Zaprzyjaźniony ze św. Benedyktynem z Anianu, ufundował później opactwo, do którego po złożeniu wszystkich urzędów sam wstąpił. Zmarł w roku 812. Jego sławę głosili nie tylko hagiografowie, ale także pieśni rycerskie (chansons de gestes).

oraz:

św. Helikonidy z Tesalonik, męczennicy (+ III w.); bł. Herkulana z Piegaro, prezbitera i zakonnika (+ 1451); bł. Marii Bagnesi (+ 1578); św. Podiusa, biskupa Florencji (+ X w.); św. Senatora, biskupa (+ ok. 480)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG