WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

27 sierpnia
Błogosławiony Dominik
od Matki Bożej Barberi, prezbiter

Zobacz także:

Błogosławiony Dominik Barberi
Dominik urodził się 22 czerwca 1792 r. w Viterbo. Wcześnie został sierotą. W wieku młodzieńczym był bliski utraty wiary i oddania się rozpuście. Kiedy jednak zagroził mu pobór do wojska napoleońskiego, uczynił ślub wstąpienia do pasjonistów. Najpierw był u nich bratem-laikiem, gdy jednak w Boże Narodzenie 1813 r. otrzymał wezwanie do apostolstwa, wziął się do nauki i w pięć lat później został kapłanem.
Wykładał następnie filozofię i teologię w uczelniach zakonnych, a równocześnie oddał się gorliwie pracy kaznodziejskiej i posługiwaniu w konfesjonale. W tym też czasie kontaktował się z konwertytami angielskimi przebywającymi w Rzymie. Od 1831 r. piastował różne funkcje przełożeńskie. W dziesięć lat później uczestniczył w wyprawie do Belgii, gdzie pasjoniści zamierzali założyć nowe placówki zakonne. Ożył wtedy jego kontakt z przedstawicielami odrodzenia religijnego w Anglii, zwłaszcza zaś stosunki z tzw. traktatariuszami i ruchem oksfordzkim. W kilka miesięcy później przybył do Anglii na stałe. Stamtąd rządził powstającą prowincją zakonną anglo-belgijską, tam też spędził ostatnie dziewięć lat swego życia. Wypełniał je intensywną i wszechstronną pracą, przede wszystkim pracą nad nawróceniem Anglii, co od dawna leżało mu na sercu.
John Henry Newman, który złożył na ręce Dominika wyznanie wiary, powiedział później, że przyczynił się on do jego nawrócenia. Niektórzy nazywali go drugim Augustynem z Canterbury. Zmarł w czasie podróży w gospodzie dworcowej w Reading (Anglia) w dniu 27 sierpnia 1849 r. Pozostawił po sobie obfitą, ale w większości nie wydaną spuściznę literacką. Są to pisma z zakresu apologetyki, filozofii, teologii, zwłaszcza teologii moralnej oraz szereg rozważań i dziełek duchownych. Niektóre z nich są wyraźnymi świadectwami jego częstych przeżyć mistycznych.
Papież Paweł VI beatyfikował Dominika w 1963 r.



Ostatnia aktualizacja: 31.07.2014


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Arles, w południowej Francji - św. Cezarego, biskupa. Na wyspach Leryńskich został mnichem. Gdy ze względów zdrowotnych przybył do Arles, tamtejszy biskup wyświęcił go i powierzył mu w zarząd klasztor na wysepce Rodanu. Wówczas to Cezary napisał dla mnichów regułę. W roku 503 przymuszono go do objęcia stolicy biskupiej. Zdobył na niej wielkie poważanie, co m.in. ujawniło się na synodach, w których wziął udział. Dla założonego przez siebie klasztoru żeńskiego napisał drugą regułę. Pozostawił też wiele innych pism. Zmarł w roku 543.

oraz:

świętych męczenników Aroncjusza, Fortunata, Honorata i Sabiniana - synów św. Bonifacego i św. Tekli (+ ok. 304); św. Jana, biskupa (+ IX w.); św. Liceriusza, biskupa (+ ok. 540); św. Małgorzaty, wdowy (+ ok. 1345); świętych męczenników: małżonków Marcelina, trybuna, i Mannel oraz ich synów Jana, Piotra i Serapiona (+ ok. 287); św. Pemena (+ IV/V w.); świętych męczenników Rufusa i Karpofora (+ III/IV w.); św. Sygariusza, biskupa (+ ok. 600)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG