Jan Macías urodził się w roku 1585 w Estramadurze (Hiszpania) w rodzinie katolickiej, w której nauczył się jeszcze w dzieciństwie czułego nabożeństwa do Matki Bożej. Miał zwyczaj trzykrotnego odmawiania różańca św. w ciągu dnia: za siebie, za grzeszników i za dusze czyśćcowe; zwyczajowi temu pozostał wierny przez całe życie. Ujrzawszy w pewnej wizji Ojczyznę niebieską, zapragnął udać się do Ameryki Południowej, by czuć się wygnańcem na ziemi.
Przybył do Peru, gdzie początkowo pracował na farmie przy hodowli bydła, następnie wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego i przywdział habit brata konwersa. Nosząc ów habit, stał się opiekunem ubogich: sam szukał ich w ich mieszkaniach i wspierał z najczulszą i najdelikatniejszą troskliwością. Dał się poznać w klasztorze św. Marii Magdaleny, a także poza jego murami, jako pełen pokory i miłości. Przez 22 lata pełnił funkcję furtiana, oddając się licznym dziełom miłosierdzia. Podają, że żywił aż do 200 osób dziennie, usługując im na kolanach. Słynął również z niezwykłych umartwień. Podobnie jak św. Marcin de Porres, znosił krzywdy.
Jan zmarł 16 września 1645 roku. Jego ciało spoczywa w Limie w bazylice Świętego Różańca. Na obrazach pokazywany w habicie brata konwersa (biała suknia i czarny szkaplerz) w otoczeniu biednych. Papież Paweł VI zaliczył go do grona świętych 28 września 1975 r.