W dniu 1 października 1995 r. papież św. Jan Paweł II beatyfikował grupę męczenników hiszpańskiej wojny domowej. Wśród nich byli członkowie zakonu pijarów, którzy pochodzili z różnych regionów, z Aragonii, Katalonii i Walencji. Ich procesy informacyjne toczyły się w kilku diecezjach. Podczas beatyfikacji papież mówił m.in.: "Dionizy Pamplona i jego Towarzysze to nie bohaterowie wojny prowadzonej przez ludzi, ale wychowawcy młodzieży, którzy pomni na to, że są zakonnikami i nauczycielami, przyjęli swój tragiczny los jako prawdziwe świadectwo wiary, dając nam swym męczeństwem jakby ostatnią «lekcję» swojego życia. Niech ich przykład i wstawiennictwo służy całej rodzinie kalasancjańskiej!"



Dionizy Pamplona Polo urodził się 11 października 1868 r. w aragońskim mieście Calamocha (w archidiecezji Saragossa). W wieku 18 lat złożył u pijarów śluby zakonne. Kapłanem został w roku 1893. Pracował w wielu pijarskich szkołach i zakładach wychowawczych. Był również mistrzem nowicjuszy i przełożonym kilku domów. Gdy zaczynała się wojna domowa, był rektorem i proboszczem w Peralta de la Sal. 23 lipca 1936 r. został aresztowany z całą wspólnotą i uwięziony w Mozón (prowincja Huesca). Gdy 25 lipca prowadzono go tam na rozstrzelanie, powiedział do swych współbraci: "Zobaczymy się znowu w niebie".


Franciszek Carceller Galindo urodził się 3 października 1901 r. w Forcall (diecezja Tortosa). W wieku 18 lat złożył śluby u pijarów. Po święceniach kapłańskich (1925) duszpasterzował jako nauczyciel i wychowawca, zajmując się szczególnie ubogą i opuszczoną młodzieżą. Aresztowany został 29 sierpnia 1936 r., kiedy przebywał w domu rodziców. W więzieniu trzymano go ponad miesiąc. Traktował ten czas jako przygotowanie na godne przyjęcie "największej łaski, którą jest męczeństwo". Rozstrzelany został 2 października 1936 r. w Castellón.



Alfred Parte Saiz urodził się 2 czerwca 1899 r. w Cilleruelo de Bricia, w archidiecezji Burgos. W wieku 17 lat został pijarem. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1928. Był potem ekonomem szkoły zakonnej w Villacarriedo, z której w sierpniu 1936 r. wygnali go czerwoni milicjanci. Schronił się wtedy u swej krewnej koło Santander. Tam też został aresztowany 15 listopada 1936 r.; oprawcom sam oświadczył, że jest kapłanem i zakonnikiem. Rozstrzelany został 27 grudnia 1936 r.