Rzekł Pan: "Ponieważ ten lud zbliża się do Mnie tylko w słowach i sławi Mnie tylko wargami, podczas gdy serce jego jest z dala ode Mnie; ponieważ jego cześć dla Mnie jest tylko wyuczonym przez ludzi zwyczajem, dlatego właśnie Ja ponowię niezwykłe działanie cudów i dziwów wobec tego ludu: zaginie mądrość jego mędrców, i rozum jego myślicieli zaniknie".

Biada tym, którzy się kryją przed Panem, aby zataić swe zamysły, których czyny spowite są mrokiem i którzy mówią: "Kto nas zobaczy i kto nas pozna?"

Co za przewrotność! Czy można garncarza stawiać na równi z gliną? Czyż może mówić dzieło o swym twórcy: "Nie uczynił mnie", i garnek rzec o tym, co go ulepił: "Nie ma rozumu"?

Czyż nie w krótkim już czasie Liban zamieni się w ogród, a ogród za bór będzie uznany? W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widziały.

Pokorni wzmogą swą radość w Panu i najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela, bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie, i wytępieni zostaną wszyscy, co za złem gonią: którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu, którzy w bramie stawiają sidła na sędziów i odprawiają sprawiedliwego z niczym.

Dlatego tak mówi Pan, Bóg domu Jakuba, który odkupił Abrahama: "Odtąd Jakub nie będzie się rumienił ani oblicze jego już nie przyblednie, bo gdy ujrzy swe dzieci, dzieło mych rąk, wśród siebie, ogłosi imię moje jako święte.

Wtedy czcić będą Świętego Jakubowego i z bojaźnią szanować Boga Izraela". Dusze zbłąkane poznają mądrość, a szemrzący otrzymają pouczenie.