Dzisiaj, we wtorek, dnia 3 stycznia 1871 roku, o godzinie 7.15 rano zmarł ojciec Cyriak (Kuriakos) Eliasz od Świętej Rodziny, pierwszy przeor, kończąc życie wielce czyste. Mógł oświadczyć przed śmiercią, iż od chwili chrztu świętego nigdy nie utracił swej niewinności. Ćwiczył się w praktyce cnót, szczególnie w prostocie serca, żywej wierze, delikatnym posłuszeństwie, a wyjątkową czcią otaczał Najświętszy Sakrament, Najświętszą Maryję Pannę i świętego Józefa.

Poddał się niewypowiedzianym niewygodom dla dobra chrześcijan Malabaru, zwłaszcza w czasie schizmy Rochosa, a kiedy został mianowany wikariuszem generalnym Syryjczyków, okazał wówczas nadzwyczajne oddanie Stolicy Apostolskiej. Walczył on dniem i nocą, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się schizmy, od której zdołał uratować około czterdziestu parafii. Z tej racji Ojciec Święty Pius IX wysłał mu list wyrażający najwyższe uznanie. Był on założycielem i pierwszym przeorem karmelitów w Malabarze. Zmagając się z licznymi trudnościami, ufundował także konwent zakonnic. Dzięki ujmującym zaletom, wykształceniu i gruntownej znajomości języka syryjskiego cieszył się autorytetem wśród malabarskich Syryjczyków. Był zawsze bardzo lubiany przez wikariuszy apostolskich Malabaru, a jeszcze bardziej przez ludność, nie wyłączając pogan i nestorianów.

Przez dwa lata swej ostatniej choroby trwał w duchu wielkiego wyrzeczenia, w cierpieniu z radością. Odżegnał się od wszelkich nieuporządkowanych pożądań rzeczy ziemskich, co najwyraźniej zaznaczyło się podczas ostatnich dni jego życia. Przyjąwszy przed śmiercią z nadzwyczajnym pietyzmem i nabożnością sakramenty święte, w niebiańskiej radości oddał swe ostatnie tchnienie. Żegnałem go z płaczem, tak jak i wszyscy, którzy go znali. W chwili śmierci miał sześćdziesiąt sześć lat. Pochowano go w kościele św. Filomeny w Koonammavu.

O święta i piękna duszo, módl się za mnie!