|
|
DOMINICA PENTECOSTES
SOLLEMNITAS
|
Officium lectionis
V. † Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper,
et in sæcula sæculórum. Amen. Allelúia.
Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.
1 Lux iucúnda, lux insígnis,
qua de throno missus ignis
in Christi discípulos,
2 Corda replet, linguas ditat,
ad concórdes nos invítat
cordis, linguæ módulos.
3 Consolátor alme, veni,
linguas rege, corda leni;
nihil fellis aut venéni
sub tua præséntia.
4 Nova facti creatúra,
te laudámus mente pura,
grátiæ nunc, sed natúra
prius iræ fílii.
5 Tu qui dator es et donum,
nostri cordis omne bonum,
cor ad laudem redde pronum,
nostræ linguæ formans sonum
in tua præcónia.
6 Tu nos purges a peccátis,
auctor ipse pietátis,
et in Christo renovátis
da perféctæ novitátis
plena nobis gáudia. Amen.
Ant. 1
Spíritus ubi vult spirat, et vocem eius audis; et nescis unde véniat aut quo vadat, allelúia.
Psalmus 103
Hymnus ad Dominum creatorem
Si quis in Christo nova creatura; vetera transierunt, ecce, facta sunt nova (2 Cor 5, 17)
I
Bénedic, ánima mea, Dómino; *
Dómine Deus meus, magnificátus es veheménter.
Maiestátem et decórem induísti, *
amíctus lúmine sicut vestiménto.
Exténdens cælum sicut velum; *
qui éxstruis in aquis cenácula tua.
Qui ponis nubem ascénsum tuum, *
qui ámbulas super pennas ventórum.
Qui facis ángelos tuos spíritus, *
et minístros tuos ignem uréntem.
Qui fundásti terram super stabilitátem suam, *
non inclinábitur in sæculum sæculi.
Abýssus sicut vestiméntum opéruit eam, *
super montes stabant aquæ.
Ab increpatióne tua fúgiunt, *
a voce tonítrui tui formidábunt.
Ascéndunt in montes et descéndunt in valle *
in locum quem statuísti eis.
Términum posuísti, quem non transgrediéntur, *
neque converéntur operíre terram.
Qui emíttis fontes in torréntes; *
inter médium móntium pertransíbunt,
potábunt omnes béstias agri, *
exstínguent ónagri sitim suam.
Super ea vólucres cæli habitábunt, *
de médio ramórum dabunt voces.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Spíritus ubi vult spirat, et vocem eius audis; et nescis unde véniat aut quo vadat, allelúia.
Ant. 2
Factus est repénte de cælo sonus adveniéntis spíritus veheméntis, allelúia.
II
Rigas montes de cenáculis tuis, *
de fructu óperum tuórum sátias terram.
Prodúcis fenum iuméntis, *
et herbam servitút hómini.
Edúcens panem de terra, *
et vinum quod lætíficat cor hóminis.
Exhílarans fáciem in óleo, *
panis autem cor hóminis confírmat.
Saturabúntur ligna Dómini, *
et cedri Líbani quas plantávit.
Illic pásseres nidificábunt, *
eródii domus in vértice eárum.
Montes excélsi cervis, *
petræ refúgium hyrácibus.
Fecit lunam ad témpora signánda, *
sol cognóvit occásum suum.
Posuísti ténebras, et facta est nox: *
in ipsa reptábunt omnes béstiæ silvæ,
cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant *
et quærant a Deo escam sibi.
Oritur sol, et congregántur, *
et in cubílibus suis recúmbunt.
Exit homo ad opus suum, *
et ad operatiónem suam usque ad vésperum.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Factus est repénte de cælo sonus adveniéntis spíritus veheméntis, allelúia.
Ant. 3
Emítte Spíritum tuum, et creabúntur, et renovábis fáciem terræ, allelúia.
III
Quam multiplicáta sunt ópera tua, Dómine: †
ómnia in sapiéntia fecísti, *
impléta est terra creatúra tua.
Hoc mare magnum et spatiósum et latum, †
illic reptília quorum non est númerus, *
animália pusílla cum magnis.
Illic naves pertransíbunt, *
Levíathan quem formásti ad ludéndum cum eo.
Omnia a te exspéctant, *
ut des illis escam in témpore suo.
Dante te illis, cólligent, *
aperiénte te manum tuam, implebúntur bonis.
Averténte autem te fáciem, turbabúntur, †
áuferes spíritum eórum, et defícient, *
et in púlverem suum reverténtur.
Emíttes spíritum tuum, et creabúntur, *
et renovábis fáciem terræ.
Sit glória Dómini in sæculum; *
lætétur Dóminus in opéribus suis.
Qui réspicit terram, et facit eam trémere, *
qui tangit montes, et fúmigant.
Cantábo Dómino in vita mea, *
psallam Deo meo quámdiu sum.
Iucúndum sit ei elóquium meum, *
ego vero delectábor in Dómino.
Defíciant peccatóres a terra, †
et iníqui ita ut non sint. *
Bénedic, ánima mea, Dómino.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Emítte Spíritum tuum, et creabúntur, et renovábis fáciem terræ, allelúia.
V.
Spíritus Dómini replévit orbem terrárum, allelúia.
R.
Et hoc quod cóntinet ómnia, sciéntiam habet vocis, allelúia.
|
|
De Epístola beáti Pauli apóstoli ad Romános
|
8, 5-27
|
Quicumque Spiritu Dei aguntur, ii sunt filii Dei
Fratres: Qui secúndum carnem sunt, quæ carnis sunt sápiunt; qui vero secúndum spíritum sunt, quæ sunt spíritus séntiunt. Nam prudéntia carnis, mors est; prudéntia autem spíritus, vita et pax. Quóniam sapiéntia carnis inimíca est Deo; legi enim Dei non est subiécta, nec enim potest; qui autem in carne sunt, Deo placére non possunt.
Vos autem in carne non estis, sed in spíritu, si tamen Spíritus Dei hábitat in vobis. Si quis autem Spíritum Christi non habet, hic non est eius. Si autem Christus in vobis est, corpus quidem mórtuum est propter peccátum, spíritus vero vivit propter iustificatiónem. Quod si Spíritus eius, qui suscitávit Iesum a mórtuis, hábitat in vobis, qui suscitávit Iesum Christum a mórtuis, vivificábit et mortália córpora vestra, propter inhabitántem Spírítum eius in vobis.
Ergo, fratres, debitóres sumus non carni, ut secúndum carnem vivámus. Si enim secúndum carnem vixéritis, moriémini; si autem spíritu facta carnis mortificavéritis, vivétis.
Quicúmque enim Spíritu Dei agúntur, ii sunt fílii Dei. Non enim accepístis spíritum servitútis íterum in timóre, sed accepístis spíritum adoptiónis filiórum, in quo clamámus: Abba, Pater. Ipse enim Spíritus testimónium reddit spirítui nostro quod sumus fílii Dei; si autem fílii, et herédes: herédes quidem Dei, coherédes autem Christi, si tamen compátimur, ut et conglorificémur.
Exístimo enim quod non sunt condígnæ passiónes huius témporis ad futúram glóriam, quæ revelábitur in nobis. Nam exspectátio creatúræ revelatiónem filiórum Dei exspéctat: vanitáti enim creatúra subiécta est, non volens, sed propter eum qui subiécit eam in spe. Quia et ipsa creatúra liberábitur a servitúte corruptiónis in libertátem glóriæ filiórum Dei. Scimus enim quod omnis creatúra ingemíscit et párturit usque adhuc; non solum autem illa, sed et nos ipsi primítias Spíritus habéntes, et ipsi intra nos gémimus, adoptiónem filiórum Dei exspectántes, redemptiónem córporis nostri. Spe enim salvi facti sumus; spes autem quæ vidétur non est spes: nam quod videt quis, quid sperat? Si autem quod non vidémus sperámus, per patiéntiam exspectámus.
Simíliter autem et Spíritus ádiuvat infirmitátem nostram: nam quid orémus sicut opórtet, nescímus; sed ipse Spíritus póstulat pro nobis gemítibus inenarrabílibus. Qui autem scrutátur corda, scit quid desíderet Spíritus, quia secúndum Deum póstulat pro sanctis.
|
|
|
Gal 4, 6; 3, 26; 2 Tim 1, 7
|
R.
Quóniam estis fílii per fidem, quæ est in Christo Iesu, * Misit Deus Spíritum Fílii sui in corda vestra, clamántem: Abba, Pater, allelúia.
V.
Non dedit nobis Dóminus spíritum timóris, sed virtútis et dilectiónis et sobrietátis. R. Misit Deus Spíritum Fílii sui in corda vestra, clamántem: Abba, Pater, allelúia.
Ex Tractátu sancti Irenæi epíscopi Advérsus hæreses
(Lib. 3, 17, 1-3: SC 34, 302-306)
Missio Spiritus Sancti
Dóminus, potestátem regeneratiónis in Deum dans discípulis, dicébat eis: Eúntes, docéte omnes gentes, baptizántes eos in nómine Patris et Fílii et Spíritus Sancti.
Hunc enim promísit per prophétas effúndere se in novíssimis tempóribus super servos et ancíllas, ut prophétent; unde et in Fílium Dei, fílium hóminis factum, descéndit, cum ipso assuéscens habitáre in génere humáno et requiéscere in homínibus et habitáre in plásmate Dei, voluntátem Patris óperans in ipsis et rénovans eos a vetustáte in novitátem Christi.
Hunc Spíritum descendísse Lucas ait post ascénsum Dómini super discípulos in Pentecóste, habéntem potestátem ómnium géntium ad intróitum vitæ et ad apertiónem novi testaménti; unde et ómnibus linguis conspirántes hymnum dicébant Deo, Spíritu ad unitátem redigénte distántes tribus, et primítias ómnium géntium offerénte Patri.
Unde et Dóminus pollícitus est míttere se Paráclitum, qui nos aptáret Deo. Sicut enim de árido trítico massa una fíeri non potest sine umóre, neque unus panis, ita nec nos multi unum fíeri in Christo Iesu poterámus sine aqua, quæ de cælo est. Et sicut árida terra si non percípiat umórem non fructíficat, sic et nos, lignum áridum exsisténtes primum, numquam fructificarémus vitam sine supérna voluntária plúvia.
Córpora enim nostra per lavácrum illam, quæ est ad incorruptiónem, unitátem accepérunt, ánimæ autem per Spíritum.
Spíritus Dei descéndit in Dóminum, Spíritus sapiéntiæ et intelléctus, Spíritus consílii et virtútis, Spíritus sciéntiæ et pietátis, Spíritus timóris Dei, quem ipsum íterum dedit Ecclésiæ, in omnem terram mittens de cælis Paráclitum, ubi et diábolum tamquam fulgur proiéctum, ait Dóminus; quaprópter necessárius nobis est ros Dei, ut non comburámur neque infructuósi efficiámur, et, ubi accusatórem habémus, illic habeámus et Paráclitum, commendánte Dómino Spirítui Sancto suum hóminem, qui incíderat in latrónes, cui ipse misértus est et ligávit vúlnera eius, dans duo denária regália, ut, per Spíritum imáginem et inscriptiónem Patris et Fílii accipiéntes, fructificémus créditum nobis denárium, multiplicátum Dómino annumerántes.
|
|
|
Act 2, 1-2
|
R.
Dum compleréntur dies Pentecóstes, erant omnes páriter in eódem loco; et súbito factus est sonus de cælo, * Tamquam spíritus veheméntis, et replévit totam domum, allelúia.
V.
Dum ergo essent in unum discípuli congregáti, sonus repénte de cælo venit super eos. R. Tamquam spíritus veheméntis, et replévit totam domum, allelúia.
Te Deum laudámus: *
te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
incessábili voce proclámant:
Sanctus, Sanctus, Sanctus *
Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus *
Apostolórum chorus,
te prophetárum *
laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
laudat exércitus.
Te per orbem terrárum *
sancta confitétur Ecclésia,
Patrem *
imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
Paráclitum Spíritum.
Tu rex glóriæ, *
Christe.
Tu Patris *
sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, *
in glória Patris.
Iudex créderis *
esse ventúrus.
Te ergo quæsumus, tuis fámulis súbveni, *
quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum sanctis tuis *
in glória numerári.
Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest:
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sæculum, *
et in sæculum sæculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, *
miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
non confúndar in ætérnum.
Orémus.
Deus, qui sacraménto festivitátis hodiérnæ univérsam Ecclésiam tuam in omni gente et natióne sanctíficas, in totam mundi latitúdinem Spíritus Sancti dona defúnde, et, quod inter ipsa evangélicæ prædicatiónis exórdia operáta est divína dignátio, nunc quoque per credéntium corda perfúnde.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sæcula sæculórum. Amen.
Saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
V. Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.
|
|
