Tu jesteś:


Menu:
Internetowa Liturgia Godzin

Pieśni i Ewangelie Wigilii
Adwent


Ci, którzy pragną zgodnie z chwalebną tradycją przedłużyć Wigilie niedziel, uroczystości i świąt, powinni najpierw odmówić Godzinę Czytań; następnie po obu czytaniach, a przed hymnem Ciebie, Boże, chwalimy należy dodać pieśni i Ewangelię, jak to podano niżej. Jeżeli jakieś święto Pańskie przypada w niedzielę, Ewangelię bierze się albo z odpowiedniej niedzieli (jak podano niżej), albo ze święta; w tym wypadku należy się posłużyć lekcjonarzem mszalnym.
Po Ewangelii można na jej temat wygłosić homilię, po czym następują: hymn Ciebie, Boże, chwalimy, modlitwa i zakończenie Godziny jak w częściach stałych.


Ant. Ciesz się i raduj, córko Syjonu, * bo przychodzę, by zamieszkać pośród ciebie.

Pieśń I (Iz 40, 10-17)
Dobroć i wielkość Boga
Oto przyjdę niebawem, a moja nagroda jest ze mną (Ap 22, 12)

Oto Pan Bóg przychodzi z mocą *
i Jego ramię dzierży władzę.
Oto z Nim idzie Jego nagroda, *
a przed Nim Jego zapłata.
Podobny jest do pasterza pasącego swe stado, *
który je gromadzi swoim ramieniem,
Jagnięta nosi na swej piersi, *
owce karmiące prowadzi łagodnie.
Któż swoją garścią zmierzył morskie wody *
i piędzią wymierzył niebiosa?
Kto zawarł całą ziemię w miarce, †
kto ciężar gór zbadał na wadze *
i pagórki na szalach?
Któż zdołał przeniknąć ducha Pana, *
kto jako doradca dawał Mu wskazania?
Do kogo On się zwracał o radę i światło, *
aby Go pouczył o ścieżkach prawa,
Żeby udzielił Mu wiedzy *
i drogę roztropności ukazał?
Oto narody są jak kropla wody u wiadra, †
uważa się je za pyłek na szali, *
a wyspy ważą tyle, co ziarnko prochu.
Lasów Libanu nie starczy na paliwo *
ani jego zwierzyny na całopalenie.
Niczym są przed Nim wszystkie ludy *
i znaczą dla Niego tyle, co nicość i pustka.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Pieśń II (Iz 42, 10-16)
Chwała zwycięskiego Boga
Śpiewają jakby pieśń nową przed tronem Boga (Ap 14, 3)

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
Jego chwała aż po krańce ziemi.
Niech sławi Go morze i to, co je napełnia, *
i wyspy razem z tymi, którzy tam mieszkają.
Niech woła pustynia i miasta, *
osiedla plemienia Kedar.
Mieszkańcy Sela niech wznoszą okrzyki, *
ze szczytów gór niech wołają radośnie.
Niech Panu oddają chwałę, *
Jego cześć niech głoszą na wyspach.
Jak mocarz Pan kroczy, *
jak wojownik pobudza odwagę;
Rzuca hasło, okrzyk wydaje wojenny, *
nieprzyjaciół męstwem przewyższa.
"Długo milczałem, *
powstrzymywałem siebie w spokoju,
Teraz jak rodząca zakrzyknę, *
będę dyszał gniewem, aż tchu mi zabraknie.
Wypalę góry i pagórki, *
sprawię, że wyschnie cała ich zieleń,
Rzeki w stawy przemienię, *
i osuszę jeziora.
Uczynię, że niewidomi pójdą po nieznanej drodze, *
powiodę ich ścieżkami, których nie znają;
W światło zamienię ich ciemności, *
a miejsca wyboiste w równinę".
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Pieśń III (Iz 49, 7-13)
Bóg odkupi naród przez swojego sługę
Bóg zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu (1 J 4, 9)

Tak mówi Pan, Odkupiciel Izraela *
i jego Święty,
Do tego, którego osobą wzgardzono, †
do budzącego odrazę u pogan, *
do niewolnika przemożnych:
"Zobaczą cię królowie i powstaną, *
na twarz padną książęta,
Ze względu na Pana, który jest wierny, *
na Świętego Izraela, który wybrał ciebie".
Tak mówi Pan: "Gdy nadejdzie czas mej łaski, wysłucham ciebie, *
a w dniu zbawienia pośpieszę ci z pomocą.
Ja ukształtowałem ciebie i ustanowiłem *
przymierzem dla ludu,
Aby kraj odnowić *
i rozdzielić spustoszone dziedzictwa,
Aby więźniom powiedzieć: "Wyjdźcie na wolność!", *
a więdnącym w ciemnościach: "Ukażcie się!"
I będą się paśli przy wszystkich drogach, *
na każdym nagim wzgórzu będzie ich pastwisko.
Już więcej łaknąć ani pragnąć nie będą, *
nie porazi ich wiatr upalny i słońce,
Gdyż powiedzie ich Ten, który się lituje nad nimi, *
i zaprowadzi do tryskających zdrojów.
Wszystkie me góry zamienię na drogi, *
a moje gościńce wydźwigną się wysoko.
Oto ci przychodzą z daleka, †
oto tamci z Północy i z Zachodu, *
a jeszcze inni z kraju na Południu.
Niebiosa, zabrzmijcie weselem, raduj się, ziemio, *
góry, wybuchnijcie radosnym okrzykiem!
Gdyż Pan swój lud pocieszył, *
zlitował się nad jego ubogimi.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Ciesz się i raduj, córko Syjonu, / bo przychodzę, by zamieszkać pośród ciebie.




Czyta się Ewangelię o Zmartwychwstaniu Pańskim według następującej tabeli:

Wybierz niedzielę Adwentu:

   1       2       3       4   



W I Niedzielę Adwentu:

EWANGELIA
Czemu szukacie żyjącego między umarłymi?

Łk 24, 1-12
Słowa Ewangelii według św. Łukasza. W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: "Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie".
Wtedy przypomniały sobie Jego słowa i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to Apostołom. Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary. Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.

Oto słowo Pańskie.


Hymn Ciebie, Boże, chwalimy (Ciebie, Boga, wysławiamy) i modlitwa z odpowiedniej niedzieli.


W II Niedzielę Adwentu:

EWANGELIA
Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi

Łk 24, 13-35
Słowa Ewangelii według św. Łukasza. Oto dwaj uczniowie Jezusa tego samego dnia, w pierwszy dzień tygodnia, byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.
On zaś ich zapytał: "Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?" Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: "Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało".
Zapytał ich: "Cóż takiego?" Odpowiedzieli Mu: "To, co się stało z Jezusem z Nazaretu, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że właśnie On miał wyzwolić Izraela. Teraz zaś po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Co więcej, niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: Były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli".
Na to On rzekł do nich: "O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swojej chwały?" I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.
Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: "Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił". Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy otworzyły się oczy i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: "Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?"
W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: "Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi". Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.

Oto słowo Pańskie.


Hymn Ciebie, Boże, chwalimy (Ciebie, Boga, wysławiamy) i modlitwa z odpowiedniej niedzieli.


W III Niedzielę Adwentu - Gaudete:

EWANGELIA
Trzeba, aby Chrystus cierpiał i zmartwychwstał

Łk 24, 35-53
Słowa Ewangelii według św. Łukasza. Uczniowie opowiadali o tym, co spotkało ich w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba.
A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: "Pokój wam". Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: "Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam". Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.
Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: "Macie tu coś do jedzenia?" Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i jadł wobec wszystkich. Potem rzekł do nich: "To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach". Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma. I rzekł do nich: "Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będzieci uzbrojeni mocą z wysoka".
Potem wyprowadził ich ku Betaniii i podniósłszy ręce pobłogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.

Oto słowo Pańskie.


Hymn Ciebie, Boże, chwalimy (Ciebie, Boga, wysławiamy) i modlitwa z odpowiedniej niedzieli.


W IV Niedzielę Adwentu:

EWANGELIA
Trzeba było, aby Chrystus zmartwychwstał

J 20, 1-18
Słowa Ewangelii według św. Jana. Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: "Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono". Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych. Uczniowie zatem powrócili znowu do siebie.
Maria Magdalena natomiast stała przed grobem płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli siedzących, jednego przy głowie, a drugiego przy nogach, w miejscu, gdzie leżało ciało Jezusa. I rzekli do niej: "Niewiasto, czemu płaczesz?" Odpowiedziała im: "Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono".
Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: "Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?" Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: "Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę".
Jezus rzekł do niej: "Mario!" A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: "Rabbuni", to znaczy: Nauczycielu.
Rzekł do niej Jezus: "Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: «Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego»". Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: "Widziałam Pana i to mi powiedział".

Oto słowo Pańskie.


Hymn Ciebie, Boże, chwalimy (Ciebie, Boga, wysławiamy) i modlitwa z odpowiedniej niedzieli.



Wyślij do nas maila

STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA | ANKIETA | LINKI | WASZE LISTY | CO NOWEGO?


© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum